[#zwojtkowejbiblioteczki] Barbara Sadurska, Srebrny smok [Agora dla dzieci]

 

Uwielbiam, kiedy książki dla dzieci trącają czułe struny w mojej duszy i pozwalają mi mentalnie powrócić do tego czasu, gdy wiara w magiczne stworzenia była na wyciągnięcie ręki. Kiedy każda zabawa była przygodą, a marzeń nie krępowało analizowanie tego, co jest, a co nie jest wykonalne. W takich książkach mogę się zakochać i dlatego właśnie pokochałam Srebrnego smoka Barbary Sadurskiej.

Matylda ma dwanaście lat i wciąż jeszcze dziecięcą wiarę w niesamowite, a konkretnie w smoki. Czyta o nich na okrągło i wciąż marzy, by jednego z nich odnaleźć. Marzy też o wyprawie do Japonii, w końcu to stamtąd pochodzą jej ulubione smocze legendy. 

Kiedy więc okazuje się, że będzie mogła latem pojechać tam z mamą, jest przeszczęśliwa. Zamiast spędzać jak dotąd wakacje w mieście, ma szansę na egzotyczną, wymarzoną podróż. Niestety, nagle plany się zmieniają, a Matylda ląduje u dziadka, którego właściwie nie zna. Dziadek jest trochę dziwny i trochę tajemniczy i mieszka na równie dziwnie tajemniczej wyspie. Co jednak fascynujące - w jego domu dziewczynka odkrywa mnóstwo smoczych detali, a w snach raz po raz spotyka smoki. Do tego wokół wszyscy niepokoją się jakimś zagrożeniem...

Barbara Sadurska napisała świetną książkę dzieci, w której to, co rzeczywiste, przenika się z tym, co baśniowe, w którym tajemnicza wyspa uosabia tę dziecięcą wiarę, że światy mogą się przenikać. Autorka wykorzystała poczucie, że letnia beztroska jest dla dzieci jakby wykroczeniem poza codzienność, rzeczywistość, i zabrała małą bohaterkę w miejsce, które namacalnie tę odrębność od współczesności reprezentuje. To tu dziewczynka może czerpać radość z kontaktu z naturą, nieskrępowanych zabaw i nowej przyjaźni. A jednocześnie to tu granica między światami jest jakby cieńsza, niesamowite staje się bardziej namacalne.

Opowieść płynie spokojnym, niespiesznym rytmem, pulsuje wakacyjną aurą i baśniowością. I jednocześnie czaruje snutymi przez dziadka opowieściami, w których smoki nie są groźne i straszne, a piękne, mądre i pomocne. Warto poddać się ich urokowi, przymknąć na chwilę oczy i poczuć się częścią tej historii, emocjonującej, ale i pełnej ciepła, tajemniczej i odrobinę niepokojącej.

Niejednokrotnie już zachwycałam się wyjątkowym talentem i stylem Marcina Minora, by nie wiedzieć, że jako ilustrator sprawdza się doskonale. I idealnie wpasowuje się w styl tej historii. Jego ilustracje są dopracowane, pełne smoczych detali, podobnie jak opowieść - piękne, tajemnicze i niepokojące. Sprawiają, że lektura dostarcza jeszcze więcej doznań - zarówno tych literackich, jak i estetycznych. A książka sama w sobie jest małym wielkim skarbem w domowej biblioteczce.

Autorka fantastycznie wplata w smoczą historię powszechnie znane opowieści, czerpiąc z historii, mitów i literatury. Opowiada o podróży dookoła świata Magellana, błędnym rycerzu od Cervantesa, Odysie uciekającym od cyklopa czy jabłkach Hesperyd. To wszystko sprawia, że książka jest z jednej strony osobną fabułą, a z drugiej opowieścią o opowieściach i o tym, jak szukać w nich nauki i wzorców. Pomaga dostrzec, jak wiele można z nich czerpać i jak łatwo uczynić częścią własnej historii.

Jest w tej historii mądrość i wiara w moc dziecięcej wyobraźni. Prawdziwe piękno i nieodparty urok. Ciepło i czysta radość, które sprawiają, że czytelnik nie może się od lektury oderwać, a jednocześnie czyta z uśmiechem na ustach. Dla tych młodszych to wspaniała przygoda, niczym rejs po historiach i tajemnicach. Dla starszych - magiczny powrót do wewnętrznego dziecka, pełnego wiary w baśniowe stwory i potrafiącego czerpać radość z każdej drobnej chwili. To opowieść, która wcale się nie kończy. Opowieść, która trwa.

Autor: Barbara Sadurska
Tytuł: Srebrny smok
Ilustracje: Marcin Minor
Wydawca: Agora dla dzieci

Egzemplarz recenzencki.