[#cotamwkomiksie] Bruno Gazzotti, Fabien Vehlmann, Sami. Mroczny wir [Egmont]

 

Wcześniejsze tomy serii komiksowej Sami Bruna Gazzotti i Fabiena Vehlmanna zaintrygował i mnie, i Wojtka. Sprawdziły się jako komiksy skierowane do młodszej młodzieży i pozostawiły nas w oczekiwaniu na kontynuację. Mam nadzieję, że Egmont nie porzuci tej serii i będzie nam dane poznać całą historię dzieciaków ze świata, w którym niemal wszyscy zniknęli. Tymczasem chwytamy za kolejny zeszyt pt. Mroczny wir.

To piąty tom serii fantasy o kilkorgu dzieciach, które pewnego dnia obudziły się w opustoszałym mieście.  Po odejściu Dodjiego dowodzenie grupą przejął Ivan, ale nie bardzo uśmiecha mu się ta rola i proponuje, by nowego szefa wybrać przez głosowanie. Tymczasem okazuje się, że Dodji został zamordowany. Dzieci, za namową Leïli, postanawiają wejść do „czerwonej strefy”, by znaleźć zabójcę. Zamiast tego poznają prawdę o zniknięciu i dowiadują się, że jednak nie są całkiem SAMI…

Pierwszy tom serii został nagrodzony na Międzynarodowym Festiwalu Komiksu w Angoulême w kategorii najlepszy komiks dla młodzieży w wieku 9–12 lat. W 2017 r. na podstawie serii powstał film fabularny pod tym samym tytułem. Autorem scenariusza serii jest francuski scenarzysta komiksowy Fabien Vehlmann („Green Manor”). Za rysunki odpowiada uznany belgijski rysownik Bruno Gazzotti („Le petit Spirou”, „Soda”).

Autorzy bardzo ciekawie rozwijają swoją postapokaliptyczną serię dla młodzieży, pokazując kolejny etap ich wspólnej drogi. Młodzi powoli tracą nadzieję, że dowiedzą się, co stało się z dorosłymi i nawiążą z nimi kontakt. Powiększona grupa dzieciaków musi radzić sobie z codziennością i zbudować wzajemne zaufanie. Tym bardziej że każde niesie w sobie swoją własną opowieść. Nowo narodzone relacje jeszcze nie okrzepły, a powiększenie społeczności nie sprzyja stabilizacji.

Warstwa fabularna skupia się przede wszystkim na dynamice grupy, w sposób czytelny i z zachowaniem psychologicznej wiarygodności pokazując rodzące się konflikty. Jednocześnie punktem scalającym ponownie okazuje się zagrożenie, które pozwala młodym przekroczyć kolejne emocjonalne granice. Rys osobowościowy może i w tym tomie jest skromny, jednak czuć w tym wyraźny zamysł, by postaci rozwijać i dookreślać, portretując w sytuacjach codziennych i ekstremalnych.

Poznawanie życia w postapokaliptycznym świecie mogłoby stać się już nieco monotonne, ale okazuje się, że autorzy mają zaskakującą koncepcję zmieniającą nasze postrzeganie miejsca akcji i otwierającym zupełnie nowe możliwości poprowadzenia fabuły. Oczywiście nie mogę zdradzić, jaki zwrot akcji się pojawił, ale jestem nim ukontentowana.

Tekstu w komiksie jest niewiele, dialogi są proste, ale dobrze dopasowane do fabuły. Wypełniają tę przestrzeń, której nie można oddać samym obrazem, a jednocześnie nie stanowią bariery dla odbiorców, którzy wprawiają się w czytaniu. Scenariusz Vehlmanna muszę uznać za rzeczywiście udany i dopracowany pod kątem potencjalnego odbiorcy. Sama jestem ciekawa, z czym jeszcze mierzyć się będą bohaterowie i czy twórcy pokuszą się o jakieś wyjaśnienia w odniesieniu do zniknięcia wszystkich wokół.

Mroczny wir to udana kontynuacja i rozwinięcie wątków zarysowanych w poprzednich zeszytach i dobrze rozwijany koncept na serię komiksową dla młodszych nastolatków. Seria postapo podejmuje nie tylko wątki dotyczące "życia po zagładzie", ale też tematy bliskie nastoletnim odbiorcom, jak relacje w grupie rówieśniczej, konflikty, poczucie bezkarności i wyrwania się spod władzy rodzicielskiej czy reakcje w obliczu zagrożenia. Jednocześnie pokazuje, że ciężar odpowiedzialności może być czasem trudny do udźwignięcia i nie każdy jest stworzony do ciągłego przebywania w grupie. Jednak nie znaczy to, że na taką osobę nie można liczyć. Wciąż bardzo podoba mi się ta seria i chcę czytać kolejne zeszyty.

Scenariusz: Fabien Vehlmann
Rysunki: Bruno Gazzotti
Tytuł: Mroczny wir
Seria: Sami
Tłumacz: Agata Cieślak
Wydawca: Egmont

Egzemplarz recenzencki.