[#zwojtkowejbiblioteczki] Clare Balding, Koń, który nie chciał się ścigać [Dwie Siostry]

 

Jako dziecko marzyłam o własnym koniu, a nawet o stadninie. Koń był moim wymarzonym "zwierzakiem domowym" i byłabym gotowa sprzedać brata, byle tylko posiadać jakiegoś na własność. Musiałam jednak zadowolić się sporadycznymi jazdami i namiętnym oglądaniem serialu Czarny książę, a także wyszukiwaniem wszelkich książek dotyczących tematu - od beletrystyki po atlasy ras i reprodukcje malarstwa. Kiedy więc w moje ręce trafiła powieść Clare Balding pod uroczym tytułem Koń, który nie chciał się ścigać, znów poczułam się jak dziesięciolatka, która w fikcyjnym świecie realizuje swoje marzenie.

Podobnie jak ja kiedyś, dziesięcioletnia Charlie Bass o koniach i jeździectwie mogłaby opowiadać godzinami, a jej największym marzeniem jest własny kucyk. Ma trochę lepsze ode mnie warunki do realizacji marzenia, bo nie mieszka w bloku, ale wraz z rodzicami i dwoma braćmi żyje i pracuje na farmie. Na przeszkodzie stoją jednak problemy finansowe, które uniemożliwiają zakup kucyka, ale też mogą skutkować utratą całej farmy.

A jednak dziewczynka, trochę przez przypadek, zostaje właścicielką konia wyścigowego i - w niecodziennym pakiecie - kucyka. Rodzice co prawda są przerażeni, jak wyżywią zwierzaki, ale Charlie wpada na pomysł, jak uratować farmę. Wystarczy przecież, żeby Wojownik wygrał Derby, a nagroda za zwycięstwo rozwiąże większość problemów.

Problem jednak w tym, że Wojownik czule zwany Wojtusiem wcale nie ma zamiaru biegać. Nie, kiedy nie ma z nim jego przyjaciela. Jak więc sprawić, by zwierzak nie tylko przybiegł do mety, ale chociaż ruszył z miejsca?

W tej uroczej, lekkiej historii przepadłam od samego początku. Polubiłam Charlie od pierwszych stron, nie mniej zresztą od jej rodziców, którzy walczą o przetrwanie, ale też otaczają dzieci miłością i zrozumieniem. Najbardziej chyba urzekło mnie wsparcie, jakim obdarza Charlie mama, świadoma ciągłych złośliwości, które prawią dziewczynce bracia.

Choć Bassowie zostają właścicielami koni niejako przez przypadek, a i sam charakter konia jest nietuzinkowy, autorka zadbała o to, by w części historia trzymała się faktów. Jeśli więc myślicie, że to Charlie zostaje dżokejką i startuje w wyścigu, to się grubo mylicie. Balding pokazuje, że dżokej musi mieć licencję, a koń opłacony start w zawodach, zarejestrowane barwy i nie tylko. To nie tylko uwiarygadnia fabułę, ale i sprawia, że jest jeszcze bardziej emocjonująca, bo przeciwności, z którymi mierzy się Charlie, są jak najbardziej realne.

Zaletą fabuły jest też fakt, że ukazano w niej proces przygotowywania konia do wyścigu, w który angażuje się cała rodzina. Charlie sprytnie włącza weń także braci, przydzielając im konkretne zadania, dające poczucie sprawczości. I w międzyczasie ich niezbyt dobre relacje zmieniają się diametralnie, choć jest to zmiana dobrze umotywowana.

Istotnym elementem historii jest przyjaźń - zarówno między ludźmi, którzy się wspierają, jak i między zwierzętami - w tym przypadku między Wojownikiem a kucem. Autorka pokazuje, że droga do sukcesu wymaga nie tylko dobrej organizacji, planowania i treningów, ale też współpracy wielu osób, z których każda odgrywa jakąś rolę.

Lekturę urozmaicają proste, czarno białe, przyjemne dla oka ilustracje stworzone przez Tony'ego Rossa.

Clare Balding napisała ciekawą, wciągającą i jednocześnie pełną ciepła opowieść o realizacji wielkiego marzenia małej dziewczynki. O przyjaźni, współpracy i rodzinie, o determinacji i gotowości do poświęceń. To doskonała propozycja nie tylko dla młodych wielbicieli jeździectwa, ale wszystkich tych, którzy chcą wzruszać się, śmiać i dobrze bawić. A także dla tych, którzy w głębi ducha wciąż pozostają dziećmi, które kochają zwierzęta i wierzą w cuda.

Autor: Clare Balding
Tytuł: Koń, który nie chciał się ścigać 
Ilustracje: Tony Ross
Tłumacz: Małgorzata Glassenapp
Wydawca: wydawnictwo Dwie Siostry

Egzemplarz recenzencki.