[#zwojtkowejbiblioteczki] Michelle Elman, Jak mówić nie. O wyznaczaniu granic w relacjach, w szkole i w internecie [Znak Emotikon]

 

Umiejętność mówienia "nie" to prawdziwa sztuka. Kto by pomyślał, że tak krótkie słowo może sprawić tak wiele problemów. I choć raz po raz wspomina się o asertywności, to wiele osób dopiero w starszym wieku i - niestety - po niejednym bolesnym doświadczeniu uczy się odmawiać. O mówieniu "nie" nie uczymy się w szkole, choć poznajemy budowę mitochondrium, pierwiastki, stolice odległych państw i wiele innych mniej lub bardziej przydatnych rzeczy. Niespecjalnie też skupiają się na tym rodzice, skoro wciąż uległość jest postrzegana jako pożądana cecha u dzieci. Wkraczamy więc w dorosłość bez wiedzy o tym, że umiejętność odmawiania jest nam bardzo potrzebna jako tarcza dla zdrowia psychicznego (a czasem i fizycznego) i będzie równie cenna jak wiedza wyniesiona ze szkół i różne życiowe doświadczenia. Ale w przypadku kolejnego pokolenia mamy szansę to zmienić - choćby posiłkując się książką Michelle Elman Jak mówić nie. O wyznaczaniu granic w relacjach, w szkole i w internecie.

NIE jest ważniejsze niż TAK.

Słowo NIE ma SUPER MOC. Daje siłę. Uczy pewności siebie. Pozwala w pełni decydować. To nie słowo TAK uczy dorosłości, ale właśnie: NIE.

Naucz się DOBRZE mówić NIE!

Jak powiedzieć NIE kolegom, którzy wyciągają cię na wagary?

Jak odmówić dawania buziaków cioci, której nie lubisz?

Jak nie zgadzać się na udział w dodatkowych zajęciach pozaszkolnych, na które nie masz czasu?

Jak sprzeciwić się rodzicom, żeby ich nie wkurzyć?

Jak mówić NIE w internecie?

Odkryj, że mówienie NIE jest SUPER. Naucz się dobrze go używać i poznaj jego supersiłę.

Szczerze mogę powiedzieć po lekturze - ta książka mnie zachwyciła! I uważam, że powinna znaleźć się w każdym domu, by być pod ręką w potrzebie. To do nas, dorosłych, należy pokazanie dzieciom, że nie tylko MOGĄ, ale też POWINNY odmawiać innym, a jeśli mamy problem, by dobrze to wyjaśnić, właśnie książka Elman będzie doskonałą pomocą dydaktyczną. Moim zdaniem to idealna propozycja dla dzieci w wieku wczesnonastoletnim i ciut młodszych, ale i dla niejednego dorosłego będzie niczym objawienie. A przynajmniej zjawisko. Przeczytajcie ją także, a gwarantuję, że nie raz pomyślicie - patrząc przez pryzmat własnych życiowych doświadczeń - "żebym ja to wiedział/wiedziała, mając naście lat!".

Wywód Elman jest bardzo klarowny, napisany prostym, zrozumiałym językiem, a przede wszystkim świetnie usystematyzowany. Dzięki temu nie trzeba czytać książki wyłącznie w porządku linearnym, ale można zacząć od najbardziej interesujących nas kwestii. Jednakowoż zdecydowanie warto przeczytać całość, nawet nie będąc w grupie docelowych odbiorców, bo ta lektura daje wiedzę, ale też pomaga ją uporządkować.

Autorka skupia się na kolejnych obszarach życia, w których asertywność jest bardzo istotna. Zaczyna od wprowadzenia, w którym pokazuje, jak często używamy zupełnie różnych rodzajów "tak", z których wiele warto by zastąpić słowem "nie". Wyjaśnia, czym są granice i jak ważne jest to, byśmy nauczyli się je chronić (szanując także granice innych). Z tą podstawową wiedzą poruszamy się dalej po kolejnych rozdziałach, ucząc się, jak mówić "nie" przyjaciołom, w internecie, rodzinie, w szkole i w kwestiach związanych z własnym ciałem. Końcowe rozdziały ugruntowują zdobytą wiedzę, podkreślają znaczenie asertywności w każdej sferze życia i zachęcają do wprowadzenia teorii w praktyce.

Elman stawia nie tylko na usystematyzowany przekaz, ale też dba o to, by był jasny i zrozumiały. Dzieli się też własnymi doświadczeniami w tej materii, jednak osobiste relacje są na tyle oszczędne, że nie zaciemniają obrazu i nie przytłaczają. Informacje przekazywane przez autorkę są prostym językiem, a najważniejsze kwestie w tekście zostały wyróżnione graficznie lub wypunktowane, co zdecydowanie sprzyja przyswajaniu treści.

Książka jest świetnie wydana - poczynając od twardej okładki i grubszego papieru. Tekst i grafiki przy wykorzystaniu jedynie dwóch kolorów - poza bielą papieru mamy czerń i (nazwijmy go umownie) turkus - nadają publikacji eleganckiego wyglądu. Wytłuszczenia, kolorowe wyróżnienia i grafiki akcentują to, co najistotniejsze w ramach omawianych zagadnień, ale nie przytłaczają i nie odciągają uwagi od sedna. Całość jest przyjemna dla oka, ale najważniejsza pozostaje merytoryka.

Zawsze podkreślam, że nie całą wiedzę da się czerpać z książek, a w kwestiach wychowawczych nie ma nic cenniejszego niż szczera rozmowa z dzieckiem - i to więcej niż jedna - ale też książki takie jak Jak mówić nie wykorzystać można - a nawet należy - jako doskonałą pomoc dydaktyczną. Potraktować ją można zarówno jako punkt wyjścia do rozmowy, jak i punkt odniesienia w całym procesie wychowawczym. Wiedza i wsparcie to bezcenne skarby, z których czerpać mogą nasze dzieci.

Jak już wspominałam - w czasie lektury niejednokrotnie uciekałam myślą we wspomnienia, zestawiając rady dawane przez autorkę z moimi osobistymi doświadczeniami i czułam nutę żalu, że pewne kwestie nie były kiedyś dla mnie tak oczywiste jak teraz. Być może właśnie dzięki książce takiej jak ta nie potrzebowałabym przykrych doświadczeń, by zdobyć wiedzę podaną tu jak na tacy. Dlatego właśnie gorąco zachęcam was, dorosłych, do sięgnięcia po tę książkę, jednocześnie pamiętając, że choć pewne usystematyzowane w jej ramach zagadnienia wydawać się mogą oczywiste, to nie muszą być takie dla jej młodych odbiorców. Jeśli więc macie okazję podarować tę książkę jakiemukolwiek nastolatkowi - nie wahajcie się. Kiedyś z pewnością wam podziękuje.

Autor: Michelle Elman
Tytuł: Jak mówić nie. O wyznaczaniu granic w relacjach, w szkole i w internecie 
Ilustracje: Sara Tomate
Wydawca: Znak Emotikon

Egzemplarz recenzencki