[#zwojtkowejbiblioteczki] Elif Shafak, Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia [Zygzaki]

 

Pamiętacie jedną dziewczynkę ze szkolnej lektury, która nie lubiła swojego imienia? Chyba większość kojarzy, kogo mam na myśli. Ta sympatyczna rudowłosa bohaterka miała bujną wyobraźnię, uwielbiała książki i właśnie żałowała, że jej imię nie jest bardziej wymyślne. Część z tego łączy ją z bohaterką książki Elif Shafak Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia, choć ona akurat wolałaby imię... mniej wymyślne.

Dlaczego? Bo sto razy lepiej byłoby nazywać się Róża czy Jaśmina niż akurat... Pelargonia. Tak, tak, dobrze czytacie. Pelargonia. Chyba trochę mogę ją zrozumieć. Tym bardziej że z powodu imienia jest narażona w szkole na wyśmiewanie. To dlatego Pelargonia wolałaby nazywać się zwyczajniej, albo nawet do dorosłości dorastać bez imienia. Jednak jej żalu zupełnie nie rozumieją ci, którzy to imię wybrali - rodzice.

Pelargonia jest miłą, choć nieco samotną dziewczynką, która uwielbia czytać książki. I to właśnie podczas wizyty w bibliotece znajduje dziwny, tajemniczy przedmiot. Na magicznym globusie odkrywa ósmy kontynent, o którym nikt nic nie wie, a potem spotyka tajemnicze rodzeństwo, z którym wyruszy w najniezwyklejszą podróż w swoim życiu.

Nie znam zupełnie "dorosłej" twórczości Shafak, więc nie mam punktu odniesienia do porównań, natomiast książka skierowana do dzieci urzekła mnie spokojną narracją i pełnym ciepła klimatem. Autorka z rozwagą buduje świat przedstawiony i zostawia mnóstwo przestrzeni, żebyśmy my, czytelnicy, mogli jak najlepiej poznać główną bohaterkę i się z nią związać. 

A Pelargonii trudno nie odnaleźć choć cząstki siebie. Niezadowolenie z własnego imienia można przecież potraktować czysto symbolicznie - każdy z nas ma lub miał przecież coś, czego w sobie nie lubi, nawet jeśli nie ma na to wpływu. Niejeden z czytelników jest lub był w szkole obiektem docinków. Choć spotykają ją nieprzyjemności, jest nadal miła i pogodna, a jej azylem są książki. Młodzi książkoholicy nie mogą jej nie polubić.

To nie pierwsza powieść dla młodych odbiorców, która akcentuje, jak ważne są książki i książkowe światy i urealniająca fikcję w życiu bohatera. Całkiem niedawno opowiadałam wam choćby o Tilly i książkowych wędrowcach Anny James, ale motywu fikcji przenikającej rzeczywistość znajdziemy w literaturze nieco więcej. A jednak Shafak nadała tej historii własny, zindywidualizowany rys i cechy odróżniające ją od innych.

Fabuła opowieści będzie idealna dla starszych wczesnoszkolniaków i młodszych nastolatków. Znajdą tu ciekawie prowadzoną opowieść z sympatyczną bohaterką i przenikające się światy rzeczywisty i magiczny. Jej baśniowy klimat z niespieszną narracją jest jak wyjęty z sennego marzenia. Ta opowieść otula pięknymi scenami, pełną ciepła aurą, fascynuje misją ratowania świata opowieści i legend. Czuć w niej wrażliwość autorki, urzekającą subtelność kreacji świata i bohaterów. 

Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia  to piękna opowieść o samoakceptacji, o potędze opowieści, wyobraźni, o miłości do książek. Jest też pomysłowo zilustrowana - w oparciu o zaledwie dwa kolory, za to każda ilustracja ma rewers przygotowany tak, żeby imitował przebijającą na drugą stronę grafikę. Bardzo mi się ten koncept podoba. Być może magiczna kraina mogłaby być w tej historii bardziej rozbudowana, ale Shafak przenosi akcent z kreacji świata na przesłanie opowieści. W jej centralnym punkcie stoi działanie, szukanie rozwiązań, do skutku i mimo przeciwności. Odkrywanie drzemiącej w sobie siły, a także poczucia wspólnoty z innymi miłośnikami literatury. Baśniowa, subtelna, pełna ciepła historia o dziewczynce, która kochała książki i której dane było dotknąć magicznego świata.

Autor: Elif Shafak

Tytuł: Dziewczynka, która nie lubiła swojego imienia

Tłumacz: Agnieszka Aysen Kaim

Ilustracje: Aleksandra Urbańska-Ziemek

Wydawca: Zygzaki