[#cotamwkomiksie] Judith Peignen, Ariane Delrieu, Czarownica Zora, tom 2. Zakazana biblioteka [Egmont]

 

Pierwszy tom komiksowej serii autorstwa Judith Peignen i Ariane Delrieu pt. Czarownica Zora przypadł mi do gustu zarówno w warstwie wizualnej, jak i fabularnej. Dlatego wyczekiwałam kontynuacji tej historii, by przekonać się, czy autorzy mają interesujący pomysł na dłuższą opowieść. Zakazana biblioteka utrzymała moją uwagę i zaostrzyła apetyt na więcej. 

Pozbawiona czarodziejskich mocy Zora nie daje za wygraną i znajduje potajemny sposób na ich odzyskanie. Sytuacja staje się skomplikowana. Zora nie tylko musi udawać całkiem zwyczajną uczennicę w szkole, ale także odgrywać rolę przykładnej wnuczki w domu. Jednak nie porzuca planów zostania czarownicą, a to wcale nie będzie takie proste. Niektóre sekrety są bowiem bardzo pilnie strzeżone. Przed Zorą zaskakująca i niebezpieczna misja…

W świecie bez zaklęć i magicznych eliksirów Zora poznaje, czym jest przyjaźń, potrzeba niezależności, złośliwe docinki ze strony kolegów i… pierwsza miłość. Jednak wszystkie nowe doświadczenia mają też swoją cenę, której Zora nie jest gotowa zapłacić. Tą ceną jest magia.

Pierwszym, co zwróciło moją uwagę, są ilustracje. Ariane Delrieu naprawdę świetnie wykreowała postaci, zwłaszcza pełną przeróżnych emocji Zorę - trochę szaloną, trochę gniewną, ale i budzącą sympatię. Kolejne kadry komiksu są pełne życia i emocji, kolorów i niewątpliwego uroku. Zwyczajnie - cieszą oko i opowiadają historię razem z dialogami. W drugim tomie pod tym względem nic się nie zmienia, a kolejne kadry aż się proszą, żeby dłużej zawiesić na nich oczy.

Nadal bardzo ciekawa wydaje mi się koncepcja współczesnego świata, w którym wciąż odbywają się polowania na czarownice, w związku z czym władające magią istoty muszą się ukrywać. A do tego główna bohaterka pozostaje pod opieką babci, bo rodzice zajęci są pomaganiem innym, a różnica pokoleń nie sprzyja porozumieniu. I jedynym sposobem na okiełznanie wnuczki i zapewnienie jej bezpieczeństwa wydaje się związanie jej mocy (interesującą metodą) i wysłanie do zwyczajnej szkoły.

W Zakazanej bibliotece na czytelnika czeka nie tylko odkrywanie sekretów magicznego świata niedostępnego oczom postronnych, ale i historia o potrzebie zrozumienia własnego dziedzictwa. Niepewność i niewiedza sprawiają, że Zora nie potrafi zbudować swojej tożsamości i finalnie kwestionuje to, kim jest. Ukazuje też ponownie swoje krnąbrne oblicze, ale i ujawnia tkwiącą w ukryciu wewnętrzną siłę. Wszystko to przedstawione jest zrozumiale i interesująco w rewelacyjnej graficznie oprawie i barwnych, nieprzesadnie rozbudowanych dialogach.

Cała historia opiera się może na niezbyt oryginalnym koncepcie współistnienia świata magicznego i realnego oraz ukrytych przed ludzkim okiem mocy, ale Peignen sprawnie wykorzystuje ten motyw. To ciekawie zapowiadająca się historia o nastolatce dysponującej magiczną mocą, która powinna pozostać w ukryciu. O potrzebie odkrycia swojej przeszłości i budowaniu tożsamości w świecie zmuszającym dziewczynę do kłamstw na każdym kroku. Czekam na to, co jeszcze się wydarzy.

Scenariusz: Judith Peignen
Rysunki: Ariane Delrieu
Tytuł: Czarownica Zora, tom 2. Zakazana biblioteka
Seria: Czarownica Zora
Przekład: Ernest Kacperski
Wydawca: Wydawnictwo Egmont

Egzemplarz recenzencki.