[#zwojtkowejbiblioteczki] Anders Sparring, Per Gustavsson, Rodzina Obrabków i psia sprawa [Zakamarki]

 

Jak ja lubię rodzinę Obrabków! Uśmiecham się na sam dźwięk tego nazwiska i z radością siadam do lektury, gdy tylko Obrabkowie trafiają pod mój dach. To jedna z tych książek, która rozbawi całą rodzinę, a dzieciaki zaczynające przygodę z samodzielnym czytaniem zachęci do lektury. A seria się rozrasta i powiększyła się właśnie o Rodzinę Obrabków i psią sprawę.

Obrabkowie to bardzo oryginalna rodzina. Tata Zbirosław (zwany Zbiro), mama Cela, córka Kryminelka... wszyscy bardzo lubią zabierać cudze rzeczy. W garażu mają ich mnóstwo, bo zwyczajnie nie mogą się powstrzymać. Nawet babcia, która aktualnie tkwi za kratkami. Tylko Ture jest inny. Lubi robić tylko to, co jest dozwolone, i płacić za każdą rzecz, którą zabiera. Oj, dostarcza swej rodzinie nie mało zmartwień. 

Tym razem jednak problemem jest nowy policjant z komisariatu. Ten człowiek sprawdza, czy właściciele psów mają paragony jako dowód zakupu, w przeciwnym wypadku zwierzaki są konfiskowane. Czy Obrabkowie mogą mieć paragon za Glinę, ukochanego psa Turego? I jak poradzić sobie ze wścibskim policjantem?

Znów naśmialiśmy się przy tej lekturze! Ogromnie cenimy oryginalny pomysł na bohaterów, którzy są zupełnym przeciwieństwem młodych detektywów pojawiających się w najróżniejszych powieściach dla dzieci. No i - choć nie postępują tak, jak chcielibyśmy, by postępowały nasze dzieci - są po prostu na swój sposób sympatyczni.

Atutem tej książki jest właśnie pewne odwrócenie typowych dla dziecięcych książek ról - to poprawnie postępujące dziecko jest kimś w rodzaju odmieńca w rodzinie i przysparza zmartwień rodzicom. Ten paradoks jest bardzo zabawny i prowadzi do wielu śmiesznych sytuacji. Bo to książka oparta przede wszystkim na humorze sytuacyjnym, ale wprowadzająca też humor językowy, przejawiający się przede wszystkim w imionach i nazwiskach bohaterów. Nie wiem, jak brzmiały one w oryginale, ale chylę czoło przed tłumaczką i redakcją, ponieważ w języku polskim te imiona zyskały swój wymowny i znaczący kształt. Weźmy chociaż imiona - Zbirosław, Kryminelka, Cela... Ale moimi faworytami są stróż prawa Paul Icjant (przeczytajcie to głośno, serio!) i właścicielka sklepu ze słodyczami, w tej części niemal nieobecna, Dziulka Wzembie. Językowy majstersztyk jeśli chodzi o personalia.

Obrabkowie kojarzą mi się trochę - ze względu na profesję - z braćmi Dalton z komiksów o Luckym Lucke'u (choć są zdecydowanie bardziej sympatyczni), a trochę - ze względu na komediowy aspekt odwrócenia ról - z rodziną Addamsów (myślę, że po lekturze moglibyście się ze mną zgodzić), ale prawda jest taka, że nie ma w literaturze dziecięcej takiej jak ta rodziny. Kto raz ich pokochał, nie zawiedzie się przy kolejnym spotkaniu.

Ilustracje Pera Gustavssona doskonale wpisują się humorystyczny klimat opowieści o Obrabkach, ożywają na nich bohaterowie i komiczne sceny. W ten sposób całość jest kompletna, dopracowana. Cieszy zarówno pod względem fabularnym, jak i wizualnym.

Rodzina Obrabków i psia sprawa to świetna, oryginalna, emocjonująca, a przede wszystkim bardzo zabawna historia, która opowiada o przygodach nietuzinkowych bohaterów, ale pokazuje też rodzinną miłość i jest w niej sporo ciepła. Dodatkowo dodanie psiej perspektywy wprowadza tu ciekawy wątek, ale też skłania do refleksji. Książka doskonale nadaje się do głośnego wspólnego czytania lub jako wprawka dla dzieci, które już zaczęły samodzielnie czytać. A my... wciąż nie mamy dość spotkań z Obrabkami.

Autor: Anders Sparring
Tytuł: Rodzina Obrabków i psia sprawa
Ilustracje: Per Gustavsson
Tłumacz: Agnieszka Stróżyk
Wydawca: wydawnictwo Zakamarki

Egzemplarz recenzencki.