[#dlamłodzieży] Klaudia Zacharska, Pirania duszy [Mięta]

Nie znam książek Klaudii Zacharskiej, ale zaintrygował mnie tytuł Pirania duszy. I obietnica, że to książka dla młodych odbiorców z dreszczykiem, a ostatnio kilka tego typu lektur sprawiło mi sporo przyjemności. I dostałam to, czego szukałam, sięgając po powieść dla odprężenia.

Sepia tylko wygląda na nudne miasteczko. W rzeczywistości nie brakuje tu sekretów. A najciekawszy skrywają trzy Latarenki. Zadziorna, wygadana Pola, mistrzyni jazdy na wrotkach. Bystra River, czyli największy mól książkowy w okolicy. A także Maja, najnowsza mieszkanka Sepii, nieśmiała i milcząca, lecz niezwykle utalentowana – muzycznie oraz magicznie.

Wspólnie stawią czoła wszystkim przeciwnościom. Zwłaszcza kiedy jedna z przyjaciółek padnie ofiarą niebezpiecznego zaklęcia o nazwie pirania duszy.

Latarenki czeka nie lada wyzwanie, gdy wyjdzie na jaw, że ofiar klątwy jest więcej. Czas nie jest sprzymierzeńcem dziewczynek, w cieniach kryją się zagrożenia, a koszmary o bezdusznych marionetkach utrudniają poszukiwanie rozwiązań. Ale nie po to ma się przyjaciółki, by dać się zjeść pierwszej z brzegu klątwie!

To bardzo dobra propozycja dla czytelników w wieku młodszym nastoletnim, mniej więcej w przedziale 10-14 lat. Powiedziałabym nawet, że dla czytelniczek, bo to bardzo dziewczyńska historia, ale w dobrym tego słowa znaczeniu. Pełna dziewczęcej przyjaźni i z bohaterkami, które spodobają się odbiorczyniom.

Latarenki, jak nazywają siebie dziewczyny, to urocze określenie, które dokładnie oddaje kwintesencję tych trzech różnych, ale w pewien sposób podobnych osobowości. Każda z bohaterek jest troszkę inna. Pola - zadziorna i wygadana miłośniczka jazdy na wrotkach, River - bystra, zapalona czytelniczka, a Maja - nieśmiała i nieco wycofana. Łączy je jednak życzliwość i wspólna pasja (m.in. miłość do Doktora Who, co budzi mój entuzjazm), a także przyjaźń, która objawia się lojalnością i troską.

Już samo obserwowanie tych pełnych pasji dziewczyn i ich zadzierzgającej się przyjaźni sprawia wiele przyjemności. Ale to nie jest książka obyczajowa. To opowieść podlana sporą dawką niesamowitości i doprawiona szczyptą magii, którą autorka wprowadza bardzo umiejętnie. Elementy fantastyczne pojawiają się stopniowo, w okolicznościach, które budzą, a potem podsycają niepokój i wydobywają z historii zupełnie nowe tony. 

Autorka bardzo ciekawie prowadzi fabułę, bez przesadnego szarżowania. Daje czytelnikowi przestrzeń, żeby poznał i polubił bohaterki, a także żeby zobaczył codzienność w Sepii ich oczami. Dzięki temu łatwiej odczuwać ekscytację z odkryć, że to nie tak całkiem zwyczajny świat, a także niepokoić się o efekt walki z zagrożeniem.

Fantastyczność i realność świata mają dobre umocowanie, przez co cała historia - w obrębie bądź co bądź fikcji - staje się bardziej wiarygodna, spójna i dobrze skomponowana. Każdy element układanki wydaje się tu na swoim miejscu. Zarówno relacja bohaterek, ich życiowe sytuacje, problemy typowe dla codzienności nastolatek, ale i związane z pojawieniem klątwy kłopoty, zrównoważone tempo akcji, które tworzy przestrzeń dla emocji. Całości dopełniają ilustracje Pauliny Walachowskiej, które doskonale pasują do tej wczesnonastoletniej lektury, ożywiając bohaterów. A dzięki wyklejce w formie mapy każdy może sobie nieco lepiej wyobrazić samą Sepię.

Z mojej, całkiem dorosłej perspektywy, wartością dodaną jest portret relacji dziewczyn z dorosłymi. Z jednej strony, połączone niesamowitą tajemnicą i świadome zagrożenia, w które trudno uwierzyć racjonalnie, są zdecydowane, aby działać samodzielnie. Z drugiej, nie są pozostawione wyłącznie samym sobie i raz po raz dostają sygnały, że dorośli dają im przestrzeń do samodzielności, są jednak gotowi dać wsparcie, jeśli tylko zechcą o nie poprosić, i zauważają, kiedy dzieje się coś niepokojącego. Myślę, że to ważny przekaz, wcale nie taki oczywisty w literaturze dla dzieci i młodzieży.

To lektura, którą śmiało polecić można czytelniczkom w wieku wczesnonastoletnim. Opowieść z dreszczykiem o pięknej przyjaźni, z rewelacyjnie wykreowanymi bohaterkami, w których odbiorcy mogą zobaczyć cząstkę siebie, z bardzo zwykłymi rozterkami, ale i niesamowitą, podszytą magią intrygą. To powieść, która wciąga, bawi, ale i ogrzewa serce. Pełna ciepła, lśniąca jasno jak książkowe latarenki, wartościowa, rozrywkowa literatura. Na pewno jest to książka, którą sama obdarowałabym znajome dziewczynki w odpowiednim wieku. Mam nadzieję, że doczekam się kolejnych spotkań z latarenkami.

Autor:  Klaudia Zacharska
Tytuł: Pirania duszy 
Ilustracje: Paulina Wachowska
Wydawca: wydawnictwo Mięta

Egzemplarz recenzencki