[#zwojtkowejbiblioteczki] Thomas Taylor, Cieniostrach [Wilga]

 

Bardzo cieszyłam się na powrót do Widmowego Portu, choć żałuję, że nie udało się w Halloween. Przecież po świetnym Malamandrze i równie fantastycznym Gargantisie wiedziałam, że to obiecująca lektura. Ale choć Cieniostrach  Thomasa Taylora musiał chwilę poczekać na swoją kolej, nie zdążył dobrze pokryć się kurzem, a już kłóciliśmy się z Wojtkiem, kto ruszy na spotkanie z przygodą pierwszy.

Herbertowi Lemonowi nie jest pisane spokojne życie. Choć wydaje mu się, że na jakiś czas wyczerpał limit przygód, za rogiem czają się kolejne niespodzianki. W Widmowym Porcie zbliża się bowiem Halloween, czy też - jak je zwą miejscowi - Noc Strachów.

Do hotelu Grand Nautilius, w którym pracuje Herbert, przyjeżdża magiczka Caliastra. Chce wystawić tradycyjne przedstawienie, które co roku odgrywają sami mieszkańcy. Ma ono przypomnieć o Cieniostrachu, legendarnym porywaczu ludzkich cieni, przed którym chronić mają się mieszkańcy. Jednak najważniejsze, co wyjawia kobieta, ma związek z przeszłością Herberta. To właśnie Caliastra zdaje się posiadać klucz do przeszłości chłopca, choć jego przyjaciółka - Violet Parma - uważa, że to oszustwo.

Tymczasem mieszkańcy Portu zaczynają znikać w mroku. Herbert i Violet bardzo chcę ich odnaleźć i rozwikłać zagadkę CIeniostracha i samej Caliastry. I muszą zdążyć zanim wszystkich pochłonie ciemność.

Thomas Taylor nie zawiódł pokładanych w nim nadziei, po raz kolejny zapewniając czytelników pełny akcji i niepokojących zdarzeń powrót do Widmowego Portu. Znów oferuje niesamowitą powieść fantastyczno-przygodową wykorzystującą najlepsze elementy obu gatunków, oraz tworzy ciekawą, oryginalną historię, od której rzeczywiście trudno się oderwać. Doskonała rozrywka dla młodszych nastolatków okazała się pasjonująca także dla mnie.

Za każdym razem z przyjemnością powracam do Violet i Herberta, dwojga ciekawych, barwnie nakreślonych bohaterów o bardzo różnych temperamentach. Tych dwojga nie sposób nie polubić i z przyjemnością obserwować ich przyjaźń budowaną mimo odmiennych charakterów. Tym razem jednak wątek wzbogacony został o nowe tony związane z odkryciami odnośnie do przeszłości Herberta. Tym, co bardzo mocno cementowało przyjaźń dzieci, była tożsamość doświadczeń związana z utratą rodziców. Co jednak, gdyby jedno z nich miało szansę odzyskać rodzinę? Taylor świetnie pokazuje zmieniającą się w zależności od okoliczności dynamikę relacji i z dużym wyczuciem prezentuje ich uczucia wobec siebie i całej sytuacji.

Taylor nieustająco udanie buduje napięcie fabularne i gęstą, niepokojącą atmosferę. Przywołując legendy Widmowego Portu, przygotowuje czytelnika na mrożące krew w żyłach wydarzenia i sprawia, że - choćby patrząc przez palce zakrywające ze strachu oczy - czytelnik chce w tych wydarzeniach uczestniczyć. Bohaterowie mierzą się nie tylko z fantastycznymi istotami i uosabiającym zło przeciwnikiem, ale też z własnymi słabościami. Jednak przyjaźń i odwaga są wszystkim, czego im trzeba, aby stawić czoła wszelkim przeciwnościom losu.

Cieniostrach to książka, którą uwielbiam tak samo jak poprzednie części. Dynamiczna, pełna niepokoju, z gęstą, duszną atmosferą, a przede wszystkim wciągającą do ostatnich stron fabułą. Książka, w której fantastyka i przygoda łączą się ze sobą w świetnych proporcjach, uzupełnione o ciekawe i wiarygodne wątki dotyczące relacji między bohaterami. To opowieść nie tylko o zagadce do rozwiązania i walce z potworem kradnącym cienie. ale też o przyjaźni mimo nieporozumień, tęsknocie za rodziną, zamykaniu oczu na niepokojące sygnały i walce z własnymi słabościami. A Widmowy Port to fantastycznie wykreowane miejsce, które jest niczym park rozrywki dla miłośników potworów z legend i niebezpiecznych sytuacji. I mam wrażenie, że moglibyśmy tu przeżyć jeszcze niejedną przygodę.

Autor: Thomas Taylor
Tytuł: Cieniostrach
Tłumacz: Joanna Dziubińska
Ilustracje: Tom Booth
Seria: Widmowy Port
Wydawca: wydawnictwo Wilga