[#cotamwkomiksie] Bruno Dequier, Louca. 11. Puchar Gryfów [Egmont]

 

To jedna z tych serii komiksowych dla młodszej młodzieży, które ogromnie lubię. I zarazem historia, która mnie mocno zaskakuje, która zmienia się i dojrzewa. Bruno Dequier kupił mnie na początku humorem, a teraz trzyma, pomysłowo rozwijając fabułę w kierunku, którego nie mogłam przewidzieć. Jedenasty zeszyt serii - Louca. 11. Puchar Gryfów znów dostarcza emocji i znów budzi apetyt na więcej. 

Jedenasty tom uwielbianej przez francuskie nastolatki serii o chłopaku chcącym zostać piłkarzem i o jego przyjacielu duchu. Minęło dużo czasu, odkąd Louca musiał uciekać przed zawodowym zabójcą. Rozpoczyna się piłkarski Puchar Gryfów, w którym występuje stworzona przez naszego bohatera drużyna Feniksów. Czy Louca się zjawi, aby wziąć udział w turnieju? Ryzykowałby życie, mimo to pewne osoby są przekonane o jego powrocie. Powstaje też pytanie, co Louca i towarzyszący mu duch Nathana robili od dnia ucieczki, bo wiele wskazuje na to, że przebywali w dziwnym miejscu i w niezwykłym towarzystwie...

Autorem opowieści jest Bruno Dequier, który pracował przy takich filmach jak „Przygoda w Paryżu” czy „Lorax”. Potem stworzył komiksowy cykl „Louca”, który szybko stał się przebojem rynku frankofońskiego. Trzeci tom serii został w 2014 roku wyróżniony belgijską Nagrodą Saint-Michel w kategorii komiksu dla młodych odbiorców.

Tym, którzy nie pamiętają, przypomnę, że Louca to komiks, w którym liczy się nie tylko piłka i nie tylko do młodych fanów piłki adresowany. Moglibyśmy powiedzieć, że Louca to przeciętniak, a nawet ciamajda, ale to zarazem bohater, którego nie sposób nie lubić.  Jak pewnie każdy nastolatek chciałby wyjść poza przeciętność i jak wielu z nich chciałby podbić serce pięknej dziewczyny, tyle że nie odkrył w sobie talentu do niczego spektakularnego. Poza talentem do pakowania się w kłopoty :-) Teraz jednak wraca po długiej nieobecności i zupełnie nie wiemy, czego się po nim spodziewać.

Nathan jest właściwie przeciwieństwem Louki - przystojny, wysportowany, ma w sobie wszystko, co powinno podobać się dziewczynom, tyle że jest duchem. Z nie do końca altruistycznych pobudek postanawia trenować Loucę. Teraz jednak tak jak jego żywy przyjaciel skupia się na zbudowaniu nowej drużyny i stara się wspierać Loucę w sportowych zmaganiach. Chce też mieć szansę zobaczyć się z rodziną, za którą tęskni. 

Ten zeszyt jest w pewien sposób nowym prologiem, otwarciem do historii, która dopiero się wydarzy. Czerpie oczywiście ze zdarzeń przeszłych, z tego, co przeczytaliśmy w poprzednich dziesięciu, ale niesie w sobie zapowiedź czegoś... nieoczekiwanego. Drużyna Feniksów walczy w pucharach bez Louki, a jego pojawienie się, choć wyczekiwane, budzi też wątpliwości. Autor kontynuuje rozpoczęte już wątki, kierując historię na nowe tory.

Można trochę ubolewać, że opowieść jest coraz mniej związana z piłką, a coraz bardziej sensacyjno-fantastyczna, ale uważam, że to korzystny kierunek, bo znajdzie w niej coś dla siebie szerokie grono czytelników. Są tu barwne, wyraziste postaci - z Loucą na czele - akcja i humor, często slapstickowy. Jest tajemnica, która zdaje się mieć więcej warstw, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Jest przyjaźń i emocje - zarówno sportowe, jak i osobiste. A końcowy cliffhanger pokazuje, jak wiele jeszcze przed nami.

Choć poszczególne zeszyty nie są rozbudowane (co może zachęcić mniej rozczytanych odbiorców), w związku z czym sama fabuła nie zawiera w sobie wielu niuansów, komiksy czyta się rewelacyjnie i z apetytem rozbudzonym na kolejne części. I z ciekawością, która czeka na zaspokojenie. Co tu dużo mówić - jest świetnie i wcale się nie chcę z tą serią rozstawać.

Scenariusz i rysunki: Bruno Dequier
Tytuł: Louca. 11. Puchar Gryfów
Seria: Louca
Tłumacz: Maria Mosiewicz
Wydawca: Egmont

Egzemplarz recenzencki.